Groningen

Afgelopen weekend vond ik mijzelf in één van de nieuwe cafés die Groningen rijk is. In gesprek met een voor mij volslagen onbekende. Hij noemde mij een politicus. Het voelde alsof ik werd uitgescholden! Waarom vraag ik mij nu af?

Aan de ene kant is het natuurlijk een compliment. De SP heeft 30 jaar strijd gevoerd om een serieuze partij te worden. De afgelopen 10 jaar worden we zo gezien. Aan de andere kant voelt het onterecht om ingedeeld te worden bij mensen die zich politicus noemen. Mensen die zich in een aparte groep plaatsen, die onafhankelijk van de samenleving bestaat.

Mijn gespreksgenoot organiseert concerten. Altijd op zoek naar nieuw talent. Zulk talent kan alleen tot volle wasdom komen in een stimulerende omgeving, met genoeg middelen en met anderen op hoog niveau muziek bedrijven. Misschien heeft alleen het supertalent dat niet nodig. Al was het voor Johan Cruijff ook lastig geweest als we geen balfabrieken, voetbalstadions of videocamera's hadden gehad. Laat staan nog 10 spelers in zijn team, die geen supertalenten waren.

SP'ers zijn activisten en sommige daarvan zijn volksvertegenwoordiger. Wij zitten in gemeenteraden, Provinciale Staten en de Tweede Kamer om met mensen op te komen voor hun belangen. Of ik dat nou doe, of Pietje Puk, dat maakt niet uit. Als ik dat doe en Piet ontwerpt een campagne, of deelt 3 km folders uit: Iedereen draagt zijn steentje bij.

Ik zit nu een jaar in de gemeenteraad en heb een waslijst van onbegrijpelijke termen en uitdrukkingen verzameld. Soms heb ik geen idee wat er staat of wat er wordt bedoeld. Toch heeft iedereen het recht om te begrijpen hoe besluiten worden genomen. Mensen kunnen alleen goed voor zichzelf of voor hun werk of buurt opkomen, als zij weten hoe zij inspraak hebben.

Dat is de reden dat de SP een taalbrigade in de gemeente wil. Een groep mensen die teksten van de gemeente controleert op taal en duidelijkheid. Geen verhullende termen meer; begrippen die voor iedereen iets anders betekenen. Of soms niets betekenen. Geen ellenlange verhalen om recht te praten wat krom is. Geen veel te lange zinnen waarin iedereen de draad kwijt raakt.

Het woord politicus heeft voor mij blijkbaar, maar ook in de samenleving een negatieve ondertoon. Mensen denken dat politici vooral voor en met zichzelf bezig zijn. Mensen denken geen invloed op “de politiek” hebben. Of dat het toch niet over hen gaat. Daarom voelt politicus als een scheldwoord!