Bij de SP krijg je meer dan een minuut
Bij de SP krijg je meer dan een minuut
Opinieartikel door de hele SP-raadsfractie Groningen.
Zaterdag 12 november organiseert de gemeenteraad van Groningen in het kader van het ideeënfestival Let's Gro een open raad. Dan kunnen Stadjers ideeën komen ‘pitchen’ –een korte presentatie van 1 minuut- voor raadsleden. Die kunnen deze ideeën vervolgens ´adopteren´ om er mee aan de slag te gaan. Een soort politieke Idols dus. Een ‘vernieuwend' idee, onderdeel van democratische experimenten zoals die in stad n en ommeland worden opgetuigd, zoals de G1000, veranderlabs en innovatieateliers in de stad, of de burgertop in Appingedam. Volgens de Vereniging Nederlandse Gemeenten is het experiment zelfs praktijkvoorbeeld van de maand. Wij vinden er weinig vernieuwends aan en zien zelfs een aantal grote bezwaren. Daarom doen wij er niet aan mee, maar stellen een ander ‘vernieuwend idee’ voor.
In een vlog -een kort videobericht- die oproept voor deelname aan de open raad laten twee raadsleden de hoge stenen trappen van het stadhuis zien. Symbool voor de “grote drempel voor Stadjers om politici in het stadhuis te bereiken”, aldus de vloggers. De spreekwoordelijke kloof tussen inwoner en politici, uitgebeeld als stenen trap. De oplossing voor die drempel: het stadhuis, waar alle raads- en commissievergaderingen al openbaar zijn en waar ingesproken kan worden, een zaterdag open stellen. Ziet u het voor zich? Om de drempel te verlagen wordt Stadjers gevraagd om in één strak getimede minuut een idee te presenteren voor tientallen zogenaamd “moeilijk te bereiken politici”. Vergeleken met een gemeenteraadslid een e-mail sturen of bellen lijkt ons dit juist drempelverhogend.
Naast vraagtekens bij het drempelverlagende effect van dit experiment, maken wij ons ook zorgen over selectieve deelname aan dit proces. Onderzoekers Josje den Ridder en Paul Dekker van het Sociaal Cultureel Planbureau constateren op basis van het Lokaal Kiezersonderzoek 2016 dat nieuwe politieke vormen voornamelijk worden benut door hoger opgeleiden. Dit leidt tot een gebrekkige deelname aan dergelijke initiatieven, waardoor het risico bestaat dat wensen van meerderheden te veel buiten beschouwing worden gelaten. Wij delen deze zorgen en zijn bang dat dit goedbedoelde experiment juist het tegenovergestelde bewerkstelligt. Dat raadsleden vooral met de ideeën aan de slag gaan van die mensen die ook nu al belangstelling en contacten hebben met de politiek. Het risico bestaat dat politiek zo nog meer een feestje van de reeds ingewijden wordt, en dat de kloof met grote groepen inwoners nog groter wordt.
Wij benadrukken dat het goed is voor volksvertegenwoordigers om te luisteren naar mensen die ze vertegenwoordigen. Dat doen SP’ers ook vaak én veel. Door onze talloze buurtonderzoeken. Door onze acties met bewoners om hun leefomgeving of woningen te verbeteren. Door de duizenden gesprekken over goede zorg en behoud van het openbaar vervoer in de binnenstad. Door onze wekelijkse hHlpdienst, waar alle Stadjers terecht kunnen met hulpvragen over belastingen, gemeentelijke regelingen of allerlei andere vragen. Een manier van werken die ons midden in de samenleving plaatst en de kloof tussen inwoners en politiek dicht. Van mens tot mens, in klare taal.
En daar zit hem wat ons betreft de crux. Volksvertegenwoordigers, die eens in de vier jaar worden gekozen om het volk te vertegenwoordigen, moeten niet in het stadhuis afwachten totdat mensen naar hún toekomen om een idee te ‘pitchen’. Volksvertegenwoordigers moeten naar de mensen toe, om hun eigen politieke ideeën over de stad te vormen en te toetsen, verantwoording af te leggen, maar ook -vooral- om te luisteren. Om ideeën van mensen te vergaren, te controleren of deze breed gedragen zijn, wiens belang deze dienen, te analyseren in hoeverre ze met de eigen opvattingen samenhangen en ze vervolgens, samen met mensen, om te zetten in politieke actie en resultaten. Binnen of buiten de gemeenteraad. Dat is wat ons betreft het écht organiseren van zeggenschap. Dat vraagt veel van volksvertegenwoordigers en vereist een actieve houding, geen afwachtende. Gekscherend noemen wij dit in de inleiding een ‘vernieuwend idee’, om de absurditeit van de discussie aan te geven.
Wij hebben de keuze gemaakt om zaterdag niet bij de open raad aanwezig te zijn. In plaats daarvan trekken wij, samen met onze vrijwilligers, de wijk Selwerd in. We bellen aan bij mensen om te vragen wat zij willen met hun stad en wijk. Zoals we dat al jaren doen. Groningen heeft geen open raad nodig. Groningen heeft échte volksvertegenwoordigers nodig.
