Groningen

Per 1 januari 2015 zijn gemeenten verantwoordelijk voor de financieringen en uitvoering van zorgtaken zoals de thuiszorg, dagbesteding en jeugdzorg. Dat de zorg daardoor dichtbij de mensen in de buurt georganiseerd kan worden, is een groot voordeel waar de SP al jaren voor pleit. Maar deze verschuiving van taken naar de gemeenten ging gepaard met enorme bezuinigingen van het Rijk.

Bezuinigingen van 40% op de thuiszorg, 25% op de dagbesteding en ook 15% op de jeugdzorg. Dit zorgt ervoor dat de zorg verschraalt. Volgens de SP moet er meer worden geïnvesteerd in de zorg. Zolang het Rijk dit weigert te doen, moeten wij als gemeente Groningen deze klappen zoveel als mogelijk opvangen.

Gebeurt dit niet dan moeten er moeilijke en pijnlijke keuzes worden gemaakt. Hoe dan ook, door de Rijksbezuinigingen moeten er praktische oplossingen gevonden worden. Oplossingen waarbij zorgwerkers aan het werk kunnen zonder bureaucratie, verstikkende registratieprotocollen, onnodige managementlagen of indicatiegekte. Een mooi voorbeeld hiervan is het Odensehuis. Een inloophuis, midden in de Korrewegwijk, voor mensen met lichte dementie. Door middel van verschillende activiteiten krijgen deelnemers met geheugenklachten de mogelijkheid om hieraan te werken. Met muziek, schilderen of gewoon door met elkaar te lunchen, hebben zij een nuttige dagbestedingsactiviteit. Maar ook voor de naasten en mantelzorgers is het een plek waar zij even tot rust kunnen komen en onderling ervaringen kunnen uitwisselen.

Het Odensehuis heeft één betaalde kracht die voornamelijk voor de coördinatie zorgt. Verder werkt het Odensehuis met tal van vrijwilligers en kunnen deelnemers zelf bepalen wanneer zij komen en wat zij ondernemen. Dus: een inloophuis voor mensen met lichte dementie, zonder indicatiegekte, dichtbij de mensen in de wijk, met veel vrijwilligers en met maar één betaalde kracht. Dat klinkt toch te mooi om waar te zijn?

Misschien is dat ook zo. Want het Odensehuis is grotendeels afhankelijk van fondsenwerving. Dit zorgt ervoor dat er geen sprake is van continuïteit en zij afhankelijk zijn van de willekeur van liefdadigheid door fondsen. Om de continuïteit voor de deelnemers te garanderen vraagt het Odensehuis ieder jaar een kleine subsidie aan bij de gemeente. Met name om de enige (betaalde) kracht en de huisvestingskosten te kunnen betalen. Eerder nog was de gemeente van plan om de subsidie aan het Odensehuis te stoppen. D66-wethouder Schroor vond dat het Odensehuis zich moest voorbereiden om mee te worden genomen in “het inkooptraject Zorg- en Ondersteuning” van de gemeente Groningen. Daarom moest het Odensehuis aan tal van voorwaarden voldoen en een “verdienmodel” hebben.

Deze opstelling zorgde meteen voor onzekerheid bij de bezoekers en vrijwilligers van het Odensehuis. In plaats van naast de mensen te gaan staan en de omstandigheden voor het Odensehuis te versimpelen, moeten zij volgens de wethouder aan tal van voorwaarden voldoen. Juist dit soort geweldige initiatieven zijn onbetaalbaar. De motivatie van vrijwilligers die met liefde voor de doelgroep werken en hun werk zonder verstikkende voorwaarden willen uitvoeren, wordt door onnodige marktprikkels en ingewikkeld gemeentelijk beleid onnodig moeilijk gemaakt.

Gelukkig kwamen de initiatiefnemers van het Odensehuis in actie. Ze bezochten de gemeenteraad, zochten de media op en lieten zien wat hun Odensehuis voor mensen betekend. Onder die druk moest wethouder Schroor de subsidie voor de komende 2016 en 2017 alsnog toekennen. Waar de wethouder onzekerheid creëert, daar blinkt het Odensehuis uit in inzet en eenvoud. Ook voor 2018 kan het Odensehuis op de steun en inzet van de SP rekenen.